Nederlands gezin voor een half jaar naar het instituut
Als gezin
René is al langere tijd actief bij de stichting Vrienden van het Holy Land Institute for the Deaf. Hij bezocht het instituut jarenlang om de nieuwsbrief te verzorgen en samen met andere Nederlandse collega’s de ICT te verbeteren. Dit keer gaat hij voor langere tijd, samen met zijn vrouw Tanja en kinderen Thomas en Joanne. René: ‘Op deze manier kunnen we als gezin bijdragen aan de hulp die het instituut geeft.’
Muziekles
René gaat aan de slag met de ICT. Daarnaast zal hij ook muziekles geven. Aan Doven? Hoe dat in zijn werk zou moeten gaan, is te lezen op hun blog (zie einde bericht). Maar wat gaan de andere gezinsleden doen? Tanja:'Als moeder van twee kinderen weet ik dat in een huis met 150 kinderen altijd wel iets te doen is. Maar ik verwacht in het internaat en bij de doofblindenafdeling een bijdrage te kunnen leveren. Toch zal ik de eerste tijd bezig zijn om mijn kinderen op een prettige manier onderwijs te geven. En omdat wij dat zelf doen, is dat best een uitdaging.'
Tegenovergestelde
Tanja: 'Ik ben nu twee keer in het instituut geweest. En het lijkt alsof het tegenovergestelde gedaan wordt van wat hier in Nederland de normaalste zaak van de wereld is. Zo wordt daar veel op groepsniveau opgelost, terwijl we hier alles heel individueel benaderen. In deze maanden ga ik met Thomas en Joanne nadenken over hoe wij iets kunnen bijdragen aan het werk wat wordt gedaan in het instituut. We willen ook leren van gebruiken en gewoontes die daar van toepassing zijn.'
Veiligheid
Steeds vaker vragen mensen hun of ze het niet eng vinden om naar Jordanië te gaan. René: ‘Als wij als gezin gevaar zouden lopen, is er ook gevaar voor de dove kinderen in Jordanië. Moeten wij dan weg gaan, of juist blijven? Eerlijk gezegd weet ik het antwoord niet zo goed en doe ik mijn best er niet teveel over na te denken. Toen er onduidelijkheid ontstond over geldigheid van onze visums en Thomas ons hoorde praten, vroeg hij meteen: “We gaan toch nog wel?!”Dat doet ons goed. Het liefst gaan we morgen al.'
Loom, Lego, snoezel en ict
Financiële ondersteuning voor hun verblijf zelf is niet nodig. Toch vragen mensen geregeld aan hen hoe ze kunnen ondersteunen. René: ‘Daarom hebben we praktische doelen benoemd waaraan wij de komende tijd werken'. Thomas: ‘Met mijn actie ga ik Lego inzamelen. Elke jongen kent wel Lego. Maar hoe mooi zou het zijn als ik mijn passie kan delen met de dove jongens in Jordanië om samen een band op te ‘bouwen’ door hen hun eigen Lego te geven?' Joanne: ‘Ik wil met de dove meisjes mooie dingen maken. Daarom wil ik geld ophalen zodat ik onder andere Kumihimo, Loom en brei-ringen kan kopen.’ Beiden hebben inmiddels genoeg geld opgehaald voor hun acties. Maar ze sparen gewoon verder voor de actie van hun ouders. Zo spaart Tanja voor een snoezelkamer en René voor ICT-apparatuur. Regelmatig kijkt de familie verwachtingsvol in de mail om te checken of er gedoneerd is. 'En wat een bemoediging als er weer een gift overgemaakt is. Mensen geven daadwerkelijk geld. Daar zijn we dankbaar voor. Tegelijkertijd groeit het besef dat we ‘aan de bak’ moeten. En dat doen we graag! Met z’n vieren voor die Ene.'
Via de blog www.renekolsters.nl houden ze hun ervaringen bij.
Het instituut staat altijd open voor vrijwilligers die minimaal voor een half jaar willen komen. Heb je interesse? Neem dan contact op met de secretaris Yvonne Bergwerf: info@vriendenvanhethlid.nl
< Terug naar het overzicht
Tweet |